In de jaren tachtig (van de vorige eeuw) begon Luzia Hartsuyker-Curjel met alternatieve, vrouwvriendelijke woningen als antwoord op traditionele woonstructuren. Ze had oog voor alternatieve samenlevingspatronen, waarbij de plattegrond uiting gaf aan gelijkwaardigheid. Dit uit zich in even grote kamers, die allemaal gelijke toegang hebben tot de keuken en badkamer. Voor de Buitenexpositie in 1990 ontwierp zij tien premiekoop C woningen in twee woonlagen. Hartsuyker combineert een vide aan de achterkant met hoge ramen aan de voorkant om het licht overal in de woning te laten doordringen: de zonnehapper. Met oog voor detail vermomde ze een radiator als hek van de vide.
