Of je nou inwoner of bezoeker van Lelystad bent, je kunt je hier met gemak een hele dag vermaken, inclusief een heerlijke lunch of een gezellig diner. Wij zijn een groep van zes vrouwen, waarvan er twee in Lelystad wonen en de andere vier uit de rest van de provincie komen. We spreken af bij restaurant De Rede van Bataviahaven om gezellig samen te gaan lunchen.
Parkeren doen we gemakkelijk en dichtbij in de VOC-garage, waarna we maar een paar minuutjes hoeven te lopen naar het restaurant. Jammer dat het nog maar februari is en er nog weinig reuring in de haven is, maar we kunnen ons goed voorstellen dat het hier in de zomer goed toeven is op het terras, genietend van een drankje terwijl de bootjes af en aan varen.
Het interieur van De Rede is vooral een mix van metaal, vrij donker hout en zwart tegelwerk, maar omdat de zon vandaag schijnt is het wel heerlijk licht binnen en de inrichting heeft een gemoedelijke sfeer. Er hangt ook een hele grote afbeelding van een schip aan de muur. We hebben het niet gevraagd, maar misschien is het wel het 17e-eeuwse VOC-schip de Batavia, die we na de lunch gaan bekijken.
We beginnen met een glas verse muntthee, waarbij een paar van ons kiezen voor de aanbevolen toevoeging van enkele partjes sinaasappel. Dat valt heel goed in de smaak en wordt later nog een paar keer besteld. De lunchkaart biedt meer dan genoeg variatie, maar toch kiezen we bijna allemaal hetzelfde: drie keer een frisse salade en drie keer de lunchplank, met daarop een kopje soep, een maisbolletje met gerookte zalm en een boerensandwich met carpaccio. Vooral die soep zijn we zeer van onder de indruk: spinaziecrème met knoflook en fetablokjes. Wat een combinatie, heerlijk!
Bij de salade wordt standaard brood geserveerd, maar we konden er ook voor kiezen om die door frietjes te vervangen, al dan niet gemaakt van zoete aardappel. Ook dat laatste viel zeer goed in de smaak, want alles was na zo’n anderhalf uur eten en kletsen helemaal op. De bediening was top, het eten was heerlijk en wat was het gezellig om lekker weer even met z’n allen bij te praten!
Meer over restaurant De Rede van Bataviahaven
Twee van ons hadden helaas na de lunch andere afspraken, maar de rest was nog lang niet klaar met Lelystad en met onze middag samen, dus liepen we terug richting de parkeergarage en dan nog net twee minuten verder, naar museum Batavialand. Je weet wel, van die Batavia die we dachten bij De Rede aan de muur te zien hangen.
Het is best een groot museum, met meerdere gebouwen, een werf en dus de Batavia, die even verderop in de haven ligt te dobberen. We moeten eerlijk zeggen dat ‘ie er op foto’s van jaren geleden een stuk mooier uitziet dan wat we nu voor ons zien liggen. De grandeur is wel een beetje af na zoveel jaar in weer en wind aan de kade liggen. Hij zit ook flink in de steigers voor onderhoud.
Onlangs hoorden we in het nieuws dat de Batavia aan land zal worden gebracht, waarna hij volledig zal worden gerestaureerd. Maar dat kan nog wel een paar jaar duren, dus moeten we ergens vanaf 2028 nog maar eens terug komen om te zien hoe het schip er dan op het droge bij ligt.
Desondanks is het ook nu nog een indrukwekkend schip, rijkelijk versierd en ontzettend ruim van binnen. Wie zien kanonnen opgesteld om de vijand te beschieten, er liggen touwen die zo dik zijn dat we ze zelfs met twee handen niet kunnen omvatten en oh, wat zijn die trappen steil! Je zult er toch maar op volle zee, deinend van links naar rechts en van voor naar achter, dagelijks bij op en vanaf moeten lopen…
Wij kiezen liever voor vaste grond onder onze voeten en nemen een kijkje in het museum en op de werf. Op die laatste zijn flink wat specialisten bezig met houtbewerking, zowel voor het herstellen of namaken van de vele beelden die de werf en de schepen sieren als voor het bouwen van schaalmodellen van schepen, zoals op dit moment dat van een scheepskameel en een koggeschip. Bij het woord scheepskameel moeten we toch even lachen, want we zien in ons hoofd meteen een viervoeter door de woestijn sjokken, maar het blijkt een systeem van drijvers te zijn, dat aan een schip verbonden werd om de diepgang ervan tijdelijk te verminderen.
Op de werf komen we verder nog langs een smederij, een zeilmakerij en een tuigerij (je weet wel, van die bovenbeendikke touwen die we op de Batavia zagen liggen). Ook maken we nog een ronde door De Zeven Provinciënzaal, waar we een schaalmodel bewonderen van De Zeven Provinciën, het oorlogsschip waarmee Michiel de Ruyter veel zeelslagen heeft gewonnen.
In de ingangszaal van het museum worden onze ogen meteen getrokken naar een hele grote cirkelvormige expositie, die de Flevowand wordt genoemd. Je kunt er aan de buitenkant omheen lopen om foto’s en informatiepanelen te bekijken, maar wij zijn vooral onder de indruk van de binnenkant, die we via een smalle opening vlak achter de ticketbalie bereiken.
Hier hangt een kleed van maar liefst zestig meter lang met daarop geborduurde historische scènes die de geschiedenis van de Zuiderzee vanaf de IJstijd tot de 21ste eeuw tot leven brengen. Zestig meter borduren: wat een werk! Bij navraag blijken er dan ook zo’n 25 borduursters veertien jaar onafgebroken aan gewerkt te hebben. Nou, die hebben ons respect dubbel en dwars verdiend!
De afbeeldingen op de Flevowand zijn ontzettend gedetailleerd en zelfs de toelichtende teksten zijn geborduurd. Meer over de periode die wordt afgebeeld lezen we op de infopanelen onder de wand, die worden ondersteund door de tentoongestelde verzameling voorwerpen uit de betreffende periode. Wij als Flevolanders herkennen best veel van het recentere deel, zeker vanaf de inpoldering. Voor bezoekers die daar nog niet mee bekend zijn, lijkt ons dit een hele duidelijke en toch behapbare manier om daar kennis mee te maken.
Voor kinderen is de kennismaking met watermanagement en hoe je droge voeten houdt trouwens ook heel toegankelijk, want verderop ligt het Watertheater, waar ze spelenderwijs leren hoe een polder functioneert.
Maar ja, daar voelen wij ons net even te oud voor, dus wij lopen door naar de zaal waar het wrak van een ventjager ligt. Ook nu kunnen we ons lachen niet inhouden: jagen op een vent? Kom maar op! Tsja, dat krijg je als je met een groepje vrouwen op stap gaat... Maar even serieus: dit middeleeuwse handelsschip kocht op open water vis van de vissers en vervoerde dat naar de wal. Zo konden de vissers langer op zee blijven en kregen de klanten aan wal toch verse vis. Slim!
We ontdekken dat we trouwens niet zomaar in een zaal staan, maar in een landbouwschuur van schokbeton, zoals er sinds 1942 bijna duizend kant-en-klaar in de Noordoostpolder (het noordelijkste deel van Flevoland) bij landbouwbedrijven werden neergezet. Voor degene van ons die in de Noordoostpolder woont is deze zaal dan ook heel herkenbaar, voor de anderen is het een onbekend bouwwerk. Misschien moeten we ons volgende uitje dan maar in de Noordoostpolder organiseren…
Meer over museum Batavialand
De middag loopt ten einde. Wat dom dat we allemaal met onze gezinnen hebben afgesproken om voor het avondeten weer thuis te zijn, want we hadden eigenlijk best wel weer terug willen gaan naar De Rede om ook over het diner daar te kunnen bloggen. Nou ja, het was een gezellige dag en de niet-Lelystedelingen onder ons kijken er nu al naar uit om de anderen een volgende keer mee te nemen naar hun eigen stukje Flevoland.
