Voor FlevoMade onderzoek ik (Brenda Schaaper) maandelijks wat er allemaal gemaakt wordt in Flevoland. Dit keer ben ik op bezoek bij Geert Horlings van Wijngoed Wilgenhorst in Zeewolde.
Het is een hele mooie dag om vandaag op pad te gaan. De zon schijnt en het leven lacht mij toe. Zeker met de wetenschap dat ik op bezoek ga bij een wijngaard, waar ik hopelijk ook een wijntje mag proeven. Het is er weer voor.
Als ik het pad op rijd, zie ik een prachtig modern zwart gebouw staan dat dienst doet als binnenlocatie voor de proeverijen. Er worden hier workshops gegeven, vergaderingen gehouden en uiteraard ook wijnproeverijen georganiseerd. Binnen, maar ook buiten tussen de wijnranken. Althans, zo denk ik dat ze heten. Later leer ik van Geert dat deze bomen vol groene en blauwe druiven helemaal geen wijnranken blijken te heten. Het is mij meteen duidelijk: ik heb er geen verstand van en er is dus nog genoeg te leren. Leuk!
Flevoland is bij uitstek de provincie als je wijn wilt produceren. Dat komt door de zeekleigrond, waarin speciale gisten zitten (mocht je geïnteresseerd zijn in dit proces, omroep Flevoland heeft er in samenwerking met Geert een filmpje over gemaakt). Vraag mij niet waarom deze zeekleigrond dan zo geschikt is voor de groei van druiven, maar de opmerking dat de druiven van de duurste wijn ter wereld ook op kleigrond groeien, overtuigt mij direct. Dit is dé grond voor goede wijn!
Als ik over wijnranken begin (denk ook wat nuttigs te zeggen) corrigeert Geert mij direct. Dit zijn wijnstokken! En om het verhaal maar meteen compleet te maken, aan de wijnstokken groeien afleggers (denk aan een tak in de vorm van een plank zoals in een boekenkast) en daarboven groeien de scheuten, oftewel de takken met druiven zelf. Wijnranken, tenslotte, zijn de kleine kronkelende stengels waarmee de stok zichzelf vastzet aan de geleiders.
Het is belangrijk om de scheuten, bladeren en de hoeveelheid druiven te reduceren tijdens de groei. Ja, je hoort het goed, reduceren, zodat er genoeg suiker en voedingsstoffen in de rest van de druiven terecht komen. Kwaliteit gaat boven kwantiteit.
Nog even een grappig weetje over dat suikergehalte (vond ik zelf): dat kun je meten met een apparaatje. Je drukt een druif plat en het sap dat eruit komt, vang je op met het apparaatje en deze geeft dan een cijfer weer. De juiste hoeveelheid is belangrijk, want suiker wordt vergist en omgezet in alcohol. Dus het suikergehalte geeft eigenlijk het alcoholpercentage aan. Hoe meer suiker, hoe meer alcohol.
Wijn produceren is vakmanschap. Geert ziet (met het blote oog) precies welke druiven al zoet en welke nog wat zurig zijn. Dat ook hij zich af en toe ook vergist, merk ik als mijn hele gezicht vertrekt als ik een zure druif in mijn mond heb gepropt die ik van Geert gekregen heb... Uiteraard doe ik op camera alsof alles even lekker smaakt (bij het proeven van de wijn is dat overigens echt zo, maar daarover later meer).
In de wijngaard groeien witte en blauwe druiven. De blauwe moeten beschermd worden tegen vogels, die door de kleur van de druif eerder door hebben dat daar een lekker hapje te halen is. En ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb altijd gedacht dat er van blauwe druiven rode wijn gemaakt werd. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn, aldus Geert. Van blauwe druiven kun je net zo goed witte wijn (bijv. Blanc de Noir) maken. Het proces zelf bepaalt of het rode of witte wijn wordt. Het vergt teveel kennis om op het precieze proces in te gaan, maar de volgorde is anders. Weer wat geleerd!
Maar voordat Geert aan de slag gaat met het produceren van zijn wijnen (denk aan witte wijn, secco (bubbel) en rosé) moeten de druiven natuurlijk eerst nog geplukt worden. Dat gebeurt in oktober. Daarna volgt het productieproces en in mei zijn dan de eerste flessen wijn beschikbaar. Maar veel wijnen blijven ook een paar jaar liggen.
Voor de lol mag ik ook in een ton vol blauwe druiven stappen. Met mijn blote voeten mag ik deze druiven fijnstampen. Natuurlijk wordt dit heden ten dage helemaal niet meer zo gedaan, maar het leek ons wel leuk om te doen. Helaas moet ik daarop terugkomen. De platgetrapte druiven voelen namelijk heel vies zo tussen mijn tenen en ik ben als de dood dat er vieze vlekken op mijn lila (wel in kleur) broek komen. Snel er maar weer uit dus.
Geert heeft 5000 wijnstokken op zijn land staan. Die zijn goed voor 5000 flessen wijn (dus een stok per fles), die voornamelijk lokaal in Zeewolde worden verkocht (zeker nogal wat wijnliefhebbers daar..!). Ook kun je deze online bij Wijngoed Wilgenhorst kopen.
Ik dacht dat hij het nooit meer zou aanbieden, maar aan het einde van onze rondleiding komt Geert toch nog met een fles Suydersee, een secco (soort prosecco). Oftewel een ijskoude witte wijn met een bubbeltje. Ik neem een slok en besluit direct dat ik het niet ga uitspugen. Zonde! Deze wijn smaakt namelijk verrukkelijk. Zeker met het zonnetje op mijn hoofd. En aangezien de 12 in de klok zit, besluit ik mijn hele glas leeg te drinken. Dat wordt straks lopen met de e-chopper...
Meer over Wijngoed Wilgenhorst
